Monika Strzelecka Narracyjne badanie historii życia – czy ma wpływ na tożsamość, sens życia i emocje?

Abstrakt

W artykule podjęto zagadnienie wpływu tożsamości sformułowanej na gruncie narracyjnym na tożsamość ujętą kategorialnie, czyli na wymiary tożsamości – poszukiwanie i zaangażowanie. Celem było zbadanie, czy opowiedzenie historii życia wpływa na wymiary tożsamości, stany i cechy afektywne oraz poczucie sensu życia. W badaniu brały udział dwie grupy: eksperymentalna (opowiadająca historię życia i wypełniająca kwestionariusze) oraz kontrolna (wypełniająca jedynie kwestionariusze). Badanie miało charakter dwuetapowy – wypełnianie kwestionariuszy, po czym Wywiad Historii Życia, po dwóch tygodniach ponowne wypełnianie kwestionariuszy. Przebadano łącznie N = 62 studentów – średnia wieku wyniosła M = 23,21 SD = 1,31, 47% stanowili mężczyźni. W badaniu wykorzystano Wywiad Historii Życia McAdamsa, Ego Identity Process Questionnaire (EIPQ) Balistreri, Bush-Rossnagel i Geisinger, Inwentarz Stanów i Cech Osobowości Spielbergera, Skala poczucia sensu życia Olesia. Stwierdzono obniżenie trzech stanów emocjonalnych: depresji, złości oraz lęku. Opowiedzenie historii życia wpływa też na podwyższenie poczucia sensu życia, natomiast nie przyczynia się do opracowania tożsamości. Pogłębianie tożsamości może być więc bardziej pochodną aktualnie podejmowanych wyzwań życiowych niż opowiadania historii.

Słowa kluczowe: tożsamość narracyjna, wymiary tożsamości, emocje, poczucie sensu życia