Beata Mirucka, Urszula Bielecka, Monika Kisielewska Znaczenie wieku realnego i wieku subiektywnego w doświadczaniu siebie cielesnego przez osoby w okresie senioralnym

Abstrakt

W okresie późnej dorosłości ludzie mają tendencję do czucia się młodziej, niż wskazuje na to ich wiek realny. Wykazano, że lepszym predyktorem funkcjonowania psychospołecznego jest wiek subiektywny (zmienna psychologiczna) niż rzeczywisty (zmienna obiektywna). Celem niniejszego badania była odpowiedź na pytanie, czy subiektywne poczucie wieku ma również większe znaczenie niż wiek chronologiczny w doświadczaniu siebie w wymiarze cielesnym przez osoby w wieku senioralnym. Przebadano grupę 194 seniorów (w tym 111 kobiet i 83 mężczyzn) w wieku od 57 do 90 lat za pomocą Baterii Testów do Badania Reprezentacji Ja Cielesnego Beaty Miruckiej. Wyniki ujawniły, że większość badanych czuła się średnio o 12 lat młodziej w porównaniu do ich wieku metrykalnego. Jednocześnie wiek subiektywny, w odróżnieniu od wieku chronologicznego, okazał się dobrym predyktorem pozytywnego doświadczania siebie cielesnego w wieku senioralnym; przeżywanie siebie jako osoby młodszej pozostawało w silnym związku z pozytywnym obrazem własnego ciała, schematem ciała oraz poczuciem ciała.

Słowa kluczowe: ja cielesne, wiek subiektywny, seniorzy

„The healthy mind is a self-deceptive one“
(Taylor, 1989, s. xi)